Mijn verhaal
Toen eindelijk mijn grootste wens in vervulling ging en in ik zwanger was van mijn zoon, verwachte ik dat ik vooral heel blij zou zijn. Niemand had mij voorbereid op de zorgen, de hoeveelheid kwaaltjes, de hormonale buien en de onverwachte dingen die op mijn pad kwamen.
We dromen allemaal dat we vol trots genieten tijdens de zwangerschap en dat we bij kaarslicht zacht puffend bevallen en overvallen worden door blijdschap en liefde.
En ja, dat kan! Maar dat moet je wel leren, want het komt niet (bij iedereen) vanzelf. Bij mij in ieder geval niet.
Zelf had ik al jaren een diepe wens om moeder te worden. Mijn toemalige partner had op dat moment geen kinderwens en wist niet of hij ooit kinderen wilde. We bleven bijna 6 jaar in een liefdevolle relatie, tot ik een antwoord op de vraag eiste: wil jij kinderen? Toen hij wederom geen antwoord kon geven had ik besloten de relatie te verbreken.
Het was de juiste beslissing. Gelukkig kwam ik snel daarna de liefde van mijn leven tegen, waar ik een jaar later mee trouwde. Het gesprek kwam al snel op kinderen en gelukkig hadden we allebei die wens. Ik stopte met anticonceptie en liet de timing over aan het universum.
Helaas kwam ik in een heel stressvolle situatie op mijn werk of eerder gezegd zonder werk en er was financiele crisis. Ik dacht, laten we die kinderwens nog heel even parkeren tot de stress weg is... En toen bleek ik al 7 weken zwanger. Zo gewenst, maar niet het ideale moment...
